Zadania edukacji w I i II etapie kształcenia

     Oddziały integracyjne istnieją w naszej szkole od 1 września 1996 roku. Integracja w szkole rozumiana jako wspólne wychowywanie i nauczanie dzieci zdrowych i dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, powinna zapewniać obu grupom takie same prawa i stwarzać im identyczne warunki do optymalnego rozwoju. Klasy integracyjne są szansą dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, ponieważ umożliwiają im prawidłowy rozwój społeczny między innymi poprzez kontakty ze zdrowymi rówieśnikami. Poprzez integrację w szerokim pojęciu rozumiemy zespolenie, scalenie, tworzenie całości z części. Tak się też dzieje w integracyjnym systemie kształcenia i wychowania, gdzie cele założone w czasie tworzenia i funkcjonowania oddziału integracyjnego na I etapie edukacyjnym, są kontynuowane, umożliwiając dzieciom o specjalnych potrzebach edukacyjnych dalsze wzrastanie i naukę w gronie zdrowych rówieśników. Dzięki temu dzieci te  uczestniczą w  normalnym  życiu tak samo jak ich pełnosprawni koledzy. Integrując społecznie dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, stwarzamy im warunki, aby mogły one wychowywać się w swojej rodzinie, uczyć się w szkole powszechnej, wzrastać w naturalnym środowisku wśród pełnosprawnych rówieśników i aby nauczyły się funkcjonować w społeczeństwie, od którego nie mogą być izolowani. Pozwala to również przełamać bariery, uprzedzenia i postawy istniejące w wielu sferach życia społecznego. Następuje to tym szybciej i tym lepiej im jak najwcześniej i jak najdłużej dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych będą przebywać z pełnosprawnymi w czasie zabawy i nauki, ucząc się wzajemnie tolerancji i akceptowania innych. Przebywanie razem stanowi więc szansę dla obu grup, albowiem żaden nauczyciel, bez względu na swoje kompetencje i talent pedagogiczny, nie zastąpi dziecku społecznego otoczenia innych dzieci.

– Zapoznanie się nauczycieli przedmiotów z problemami związanymi ze wszystkimi typami niepełnosprawności występującymi w klasie. 

– Dostosowanie wymagań do indywidualnych możliwości ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjnych. 

– Zwracanie uwagi na samodzielność dzieci niepełnosprawnych. 

– Pobudzanie do rozsądnej współpracy między dziećmi zdrowymi a dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych. 

– Pomoc udzielana dzieciom niepełnosprawnym przez uczących. 

– Doskonalenie predyspozycji poznawczych, psychomotorycznych i emocjonalnych dzieci. 

– Przygotowanie uczniów do warunków i sytuacji, w jakich wypadnie im żyć lub pracować. 

– Wzmacnianie motywacji do uczenia się. 

– Wdrażanie dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych do przestrzegania norm i zasad funkcjonowania w życiu i społecznościach. 

– Diagnozowanie osiągnięć i niepowodzeń edukacyjnych dzieci.  

– Budowanie u ucznia niepełnosprawnego wiary we własne siły. 

– Monitorowanie losów niepełnosprawnych absolwentów.

Dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych:

– wspomaganie rozwoju (psychicznego, fizycznego, intelektualnego), 

– tworzenie optymalnych warunków umożliwiających rozwój, 

– budowanie więzi i relacji ze wszystkimi osobami biorącymi udział w procesie kształcenia,

– wyrównywanie szans edukacyjnych, 

– kształcenie postaw prospołecznych, 

– kształcenie umiejętności właściwej komunikacji międzyludzkiej, 

– aktywne uczestnictwo w życiu klasy, szkoły, 

– budzenie poczucia własnej wartości i samoakceptacji, 

– kształcenie samodzielności i wiary we własne możliwości, 

– wspomaganie w odkrywaniu swoich zainteresowań i mocnych stron oraz kształcenie umiejętnego ich wykorzystywania, 

– ochrona dzieci niepełnosprawnych przed izolacją, 

– nauka wzajemnej tolerancji i życzliwego odnoszenia się do innych, 

– rozwój dzieci niepełnosprawnych w kierunku większej samodzielności, 

– wspieranie dzieci w nawiązywaniu kontaktów społecznych z rówieśnikami,

– uczenie współżycia i współdziałania dzieci zdrowych i dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, 

– promowanie zdrowia psychicznego dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, czyli zachowanie równowagi między zadaniami, wymaganiami i ograniczeniami, jakie stawia przed nimi życie, a ich zasobami i umiejętnościami, które one stopniowo nabywają i rozwijają,

– wspieranie dziecka we wszystkich sferach rozwoju: psychicznej, fizycznej i duchowej z uwzględnieniem indywidualnych możliwości i ograniczeń każdego ucznia, 

– tworzenie odpowiednich warunków do nauczania i wychowywania dzieci zdrowych razem z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych.  

Dla osób biorących udział w procesie integracji (nauczyciele, dzieci, rodzice):

– kształcenie akceptacji i tolerancji wobec niepełnosprawności, 

– nabywanie wiedzy o różnego typu schorzeniach, 

– kształtowanie wrażliwości i umiejętności pomocy eliminując nadmierną opiekuńczość,  

– uświadamianie społecznej roli integracji, 

– zapewnienie odpowiedniej bazy lokalowej i wykształconej kadry nauczycielskiej, 

– monitorowanie potrzeb środowiska rodzinnego i lokalnego uczniów,

– doskonalenie zawodowe nauczycieli związane z potrzebami integracji w szkole, 

– zapewnienie dzieciom o specjalnych potrzebach edukacyjnych pomocy specjalistów – pedagoga, psychologa, logopedy,  

– pedagogizacja rodziców zarówno dzieci zdrowych, jak i dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, 

– systematyczna współpraca z instytucjami wspierającymi,  

– indywidualizacja oddziaływań dydaktyczno-wychowawczych – tworzenie lub dostosowywanie programów do indywidualnych potrzeb dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, dzielenie się swoją wiedzą z innymi placówkami o charakterze integracyjnym.