Zadania edukacji w I i II etapie kształcenia
Oddziały integracyjne istnieją w naszej szkole od 1 września 1996 roku. Integracja w szkole rozumiana jako wspólne wychowywanie i nauczanie dzieci zdrowych i dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, powinna zapewniać obu grupom takie same prawa i stwarzać im identyczne warunki do optymalnego rozwoju. Klasy integracyjne są szansą dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, ponieważ umożliwiają im prawidłowy rozwój społeczny między innymi poprzez kontakty ze zdrowymi rówieśnikami. Poprzez integrację w szerokim pojęciu rozumiemy zespolenie, scalenie, tworzenie całości z części. Tak się też dzieje w integracyjnym systemie kształcenia i wychowania, gdzie cele założone w czasie tworzenia i funkcjonowania oddziału integracyjnego na I etapie edukacyjnym, są kontynuowane, umożliwiając dzieciom o specjalnych potrzebach edukacyjnych dalsze wzrastanie i naukę w gronie zdrowych rówieśników. Dzięki temu dzieci te uczestniczą w normalnym życiu tak samo jak ich pełnosprawni koledzy. Integrując społecznie dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, stwarzamy im warunki, aby mogły one wychowywać się w swojej rodzinie, uczyć się w szkole powszechnej, wzrastać w naturalnym środowisku wśród pełnosprawnych rówieśników i aby nauczyły się funkcjonować w społeczeństwie, od którego nie mogą być izolowani. Pozwala to również przełamać bariery, uprzedzenia i postawy istniejące w wielu sferach życia społecznego. Następuje to tym szybciej i tym lepiej im jak najwcześniej i jak najdłużej dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych będą przebywać z pełnosprawnymi w czasie zabawy i nauki, ucząc się wzajemnie tolerancji i akceptowania innych. Przebywanie razem stanowi więc szansę dla obu grup, albowiem żaden nauczyciel, bez względu na swoje kompetencje i talent pedagogiczny, nie zastąpi dziecku społecznego otoczenia innych dzieci.
– Zapoznanie się nauczycieli przedmiotów z problemami związanymi ze wszystkimi typami niepełnosprawności występującymi w klasie.
– Dostosowanie wymagań do indywidualnych możliwości ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
– Zwracanie uwagi na samodzielność dzieci niepełnosprawnych.
– Pobudzanie do rozsądnej współpracy między dziećmi zdrowymi a dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
– Pomoc udzielana dzieciom niepełnosprawnym przez uczących.
– Doskonalenie predyspozycji poznawczych, psychomotorycznych i emocjonalnych dzieci.
– Przygotowanie uczniów do warunków i sytuacji, w jakich wypadnie im żyć lub pracować.
– Wzmacnianie motywacji do uczenia się.
– Wdrażanie dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych do przestrzegania norm i zasad funkcjonowania w życiu i społecznościach.
– Diagnozowanie osiągnięć i niepowodzeń edukacyjnych dzieci.
– Budowanie u ucznia niepełnosprawnego wiary we własne siły.
– Monitorowanie losów niepełnosprawnych absolwentów.
Dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych:
– wspomaganie rozwoju (psychicznego, fizycznego, intelektualnego),
– tworzenie optymalnych warunków umożliwiających rozwój,
– budowanie więzi i relacji ze wszystkimi osobami biorącymi udział w procesie kształcenia,
– wyrównywanie szans edukacyjnych,
– kształcenie postaw prospołecznych,
– kształcenie umiejętności właściwej komunikacji międzyludzkiej,
– aktywne uczestnictwo w życiu klasy, szkoły,
– budzenie poczucia własnej wartości i samoakceptacji,
– kształcenie samodzielności i wiary we własne możliwości,
– wspomaganie w odkrywaniu swoich zainteresowań i mocnych stron oraz kształcenie umiejętnego ich wykorzystywania,
– ochrona dzieci niepełnosprawnych przed izolacją,
– nauka wzajemnej tolerancji i życzliwego odnoszenia się do innych,
– rozwój dzieci niepełnosprawnych w kierunku większej samodzielności,
– wspieranie dzieci w nawiązywaniu kontaktów społecznych z rówieśnikami,
– uczenie współżycia i współdziałania dzieci zdrowych i dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych,
– promowanie zdrowia psychicznego dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, czyli zachowanie równowagi między zadaniami, wymaganiami i ograniczeniami, jakie stawia przed nimi życie, a ich zasobami i umiejętnościami, które one stopniowo nabywają i rozwijają,
– wspieranie dziecka we wszystkich sferach rozwoju: psychicznej, fizycznej i duchowej z uwzględnieniem indywidualnych możliwości i ograniczeń każdego ucznia,
– tworzenie odpowiednich warunków do nauczania i wychowywania dzieci zdrowych razem z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
Dla osób biorących udział w procesie integracji (nauczyciele, dzieci, rodzice):
– kształcenie akceptacji i tolerancji wobec niepełnosprawności,
– nabywanie wiedzy o różnego typu schorzeniach,
– kształtowanie wrażliwości i umiejętności pomocy eliminując nadmierną opiekuńczość,
– uświadamianie społecznej roli integracji,
– zapewnienie odpowiedniej bazy lokalowej i wykształconej kadry nauczycielskiej,
– monitorowanie potrzeb środowiska rodzinnego i lokalnego uczniów,
– doskonalenie zawodowe nauczycieli związane z potrzebami integracji w szkole,
– zapewnienie dzieciom o specjalnych potrzebach edukacyjnych pomocy specjalistów – pedagoga, psychologa, logopedy,
– pedagogizacja rodziców zarówno dzieci zdrowych, jak i dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych,
– systematyczna współpraca z instytucjami wspierającymi,
– indywidualizacja oddziaływań dydaktyczno-wychowawczych – tworzenie lub dostosowywanie programów do indywidualnych potrzeb dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, dzielenie się swoją wiedzą z innymi placówkami o charakterze integracyjnym.